4 mei 

het afscheid

Vul een subtitel in

We zijn terug thuis. Na een lange, maar veilige vlucht kwamen we zondag om 5u 's ochtends toe in Zaventem. Na een emotioneel weerzien met familie en afscheid te nemen van elkaar gingen we elk onze eigen kant op.

De laatste week was er ook eentje van veel afscheid nemen. Maandag hadden we een vrije dag. Er waren de hele dag oudergesprekken met de leerkrachten over de rapporten van de leerlingen. Aangezien dit bijna volledig in het Wolof gebeurt, hadden wij er geen baat bij aanwezig te zijn bij die gesprekken.

Dinsdag gingen we onze projecten afwerken. Ik printte alle nodige documenten uit voor mijn bachelorproef en gaf mijn volledige doos af aan mijn mentor. Mijn bachelorproef richt zicht vooral op de lessen meetkunde en metend rekenen. Een aantal van mijn fiches heb ik uitgetest in de loop van mijn stage. Daarnaast werkten we ook met alle studenten van lager en kleuter de spelotheek af. De puzzels en spelletjes kregen elk hun plaats in de pas geverfde kasten. We ordenden de spelletjes volgens graad, zo is het makkelijker voor ouders en kinderen om een spel op hun niveau te kiezen.

Vrijdag keerden we dan voor de laatste keer terug naar The Swallow. Tijdens de mikado werd er uitgebreid afscheid van ons genomen. Het afscheid begon met een speech van Annette en Sebatu. Het 'djeredjef-lied' (djeredjef is Wolof voor 'dankjewel') werd ook voor ons gezongen en we kregen elk ook een individuele bedanking van de klas waar we stage hebben gelopen. Ik kreeg van grade 5 een hoop tekeningen met lieve teksten en een paar armbandjes en speldjes. Ze zongen ook het Engels liedje dat ik hen geleerd heb.

Diezelfde avond was onze laatste avondmaal in Gambia. We aten thuis een uitgebreid buffet van mama Aisha! De familie genoot samen met ons van de domoda, chicken yassa, puree, vleesbrochettes, sla, pancakes, fruitbrochettes en carot cake. Het was een van de gezelligste avonden! Een perfecte afsluiter voor dit prachtige, leerrijke avontuur!

Djeredjef voor deze geweldige kans!

Groetjes

Charlotte 

23 april

Yes, we are on a holiday!

Vul een subtitel in

Eindelijk mocht het. Eindelijk konden we zeggen tegen mensen dat we op vakantie waren. Vele keren corrigeerden we Gambianen die ons vroegen hoe onze vakantie ging. Daarop antwoordden wij altijd dat we hier waren voor stage.  Onze vakantieweek was begonnen en nu konden we zeggen 'Yes, we are on a holiday.' en 'Yes, the holiday is very nice!'. We planden om de dag een uitstap, zodat we de dagen ertussen een rustpauze konden nemen.

Maandag en dinsdag waren stranddagen. Maandag ging ik met Morgan en de kinderen naar het strand. Het mangoseizoen is net begonnen, dus had ik mango's van 5 Dalasi ( = 10 cent) mee om te delen met de kinderen. De meeste mango's zijn echt goed rijp en hebben een heel lekker, zoete smaak!

Woensdag waren we de hele dag onderweg. We reden helemaal naar het zuiden van de kust, tot in Kartong. Daar bezochten we het 'pelican island'. We gingen in een bootje langs het eiland, maar veel pelikanen waren er echter niet te zien, aangezien ze wegvlogen wanneer we te dicht kwamen. We reden daarna door naar de 'snake farm'. Snake farm was een soort mini-zoo met reptielen zoals een schildpad, kameleon, varaan en natuurlijk verschillende slangen. We mochten sommige slangen vastnemen en zelf in onze nek leggen, maar dat heb ik toch net niet gedurfd...

In de late namiddag reden we door naar Tanji. Die plek staat bekend als 'fishing centre'. Het eerste dat je opvalt, nog voor je maar één vis hebt gezien, is de doordringende geur. Tussen de straatjes en op het strand zelf zijn er overal dode vissen en schubben te vinden op de grond. Aan de zee zelf vonden we zelfs organen. Op de zee wordt de vis zelf gevangen, in de typische kleurrijke bootjes die je ziet wanneer je 'Gambia' in google afbeeldingen intypt. Aan het strand ernaast was het enorm druk en lopen mensen er rond met dozen en kruiwagens vol vis. In de straatjes erna wordt de vis dan voornamelijk gerookt en verkocht.

Donderdag was strand- en uitrustdag. Vrijdag gingen we dan weer op stap: op safari! (we wilden het beste als laatste houden hé!) We stonden heel vroeg op om voor de laatste keer de eerste ferry te halen. In de haven van Barra werden we opgewacht door Gibril, hij zou ons die dag begeleiden. We reden richting Fathalapark. Dat is een safaripark net over de grens, in Senegal. We hadden in Barra onze Gambiaanse Dalasis verwisseld in de Senegalese munt en hadden allemaal ons internationaal paspoort en gele boekje op zak. Na drie kwartier rijden kwamen we aan in het park. We kregen een plaatselijke gids mee in onze auto en trokken het park in. De gids vertelde ons meteen dat je een safaripark niet mag vergelijken met een zoo. De dieren zullen niet zomaar tevoorschijn komen omdat wij toevallig passeren. Maar we hadden wel geluk! We zagen meteen een kudde zebra's, verschillende antilopes, buffels en giraffen, de enige neushoorn en een familie everzwijnen. En onderweg zagen we honderden termietenheuvels, bijna allemaal zo groot als wijzelf. Wist je dat een zebra zwart wordt geboren? Pas na een aantal uren krijgt die witte strepen.

We keerden terug naar Barra om de ferry te nemen naar Banjul. Weer werden we geconfronteerd met het feit dat we blanke Europeanen zijn. Wij als 'toubabs', blanke mensen, krijgen voorrang op de zwarte Gambianen. Wij krijgen voorrang op de plaatselijke bevolking. Twee weken geleden was dit ook al het geval toen we de ferry wilden halen. Ik heb het daar moeilijk mee. Bewakingsagenten houden hun eigen volk tegen om ons voor te laten. Dat voelt voor mij wederom als dicriminatie. Wij hebben dan misschien het voordeel, toch voel ik me daar niet goed bij. Het gebeurt niet alleen bij de ferry. Een aantal keer lieten taxichauffeurs hun klanten uitstappen om ons mee te kunnen nemen. De mensen die dan uitstappen lijken er zelf ook geen moeite mee te hebben... heel vreemd...

Op naar onze laatste week hier in het zalig warme Gambia!

Groetjes

Charlotte

Competenties waar ik aan werkte:

10. leerkracht als cultuurparticipant

2. interculturele competenties: 2.6 culturele rationele competentie

3. globaal engagement

5. internationale vakkennis: 5.2 de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien

16 april

fun with math's!

Deze week begon het paaskamp in The Swallow. De kinderen waren per leeftijd ingedeeld. Het thema van het kamp was 'fun with math's', dus was het wel nodig dat de leerlingen per niveau konden werken. Ik stond met teacher John en teacher Kambi bij de grote groep van grade 3 en 4. Dat zijn leerlingen van 9 tot en met 11 jaar. De meeste ervan zitten zelf in The Swallow, maar sommige kinderen komen van andere scholen. Iedere dag was het een verassing hoeveel leerlingen er (op tijd) zouden komen. Aangezien het een kamp is, en geen schooldag, namen de meeste kinderen het niet zo nauw met op tijd aanwezig zijn of überhaupt zelf te komen.

Iedere ochtend was er een kort toneelstukje over het kamp en iedere namiddag was er 'goor goor lu'. Goor goor lu was iemand die zich grappig verkleedde en op het commando van een bepaald Gambiaans lied tevoorschijn kwam. Hij gaf de kinderen een korte uitdaging die ze samen moesten oplossen. Zo moesten ze bijvoorbeeld touwtrekken tegen de leerkrachten.

Tussen het toneel en de goor goor lu moesten er natuurlijk ook kampspelletjes gespeeld worden! De 'grapefruits' (want zo heette mijn groep) maakten vormen in het zand, speelden een puzzelspel en losten het cluedomysterie op aan de hand van wiskundige opdrachten. De meeste onder hen waren echt enthousiast en deden hun best om het spel telkens tot een goed einde te brengen. In het midden van de week bezochten we ook een college-school. Het was een ICT en technische school. Zo heb ook ik mijn vooroordelen weer wat weggewerkt, want er was heel wat modern materiaal aanwezig in een hoeveelheid die ik niet verwacht had. Het was een interessante voormiddag, zowel voor mij als voor de leerlingen.

Ik leerde ook weer kennismaken met de (voor mij toch) rare logica van sommige Gambiaanse systemen. In een klein busje (waar ongeveer 20 kinderen in kunnen) moesten 50 leerlingen vervoerd worden naar de school. Ongeveer 40 leerlingen konden erin, gepropt. Toen ik voorstelde om vooraan een kind op mijn schoot te nemen, kreeg ik te horen dat dat niet zou mogen naar de politie. Ik wees verbaasd naar de gepropte bende achter mij. Teacher John beantwoorde mijn blik met een lachje, hier is dat de gewoonte. De kinderen zelf klaagden echter niet. De busrit was een mini-concert met op het programma enkele Gambiaanse onderweg-liedjes die zo luid mogelijk gezongen moesten worden. Het was een van de zaligste busritten die ooit al heb meegemaakt!

Vrijdag was het Goede Vrijdag en hadden we een dag vrijaf. Zaterdag was dan de laatste dag van het kamp. Iedere groep presenteerde wat ze die week gedaan of gemaakt hadden. Er zaten mooie en erg bruikbare dingen bij! Na een laatste 'goor goor lu' was het kamp afgerond.

Zondag was het Pasen. Ik, Lies, Bauwke en Delphine gingen naar een plaatselijke kerk. De buitenkant ziet er niet echt uit als een kerk, maar binnenin staan lange banken om te zitten en vooraan een altaar. De viering verliep erg gelijklopend met een misviering in België. Alhoewel hier wel meer gezongen wordt en alles natuurlijk in het Engels verloopt. In Gambia is maar 5 procent van de bevolking katholiek, dus veel kerken zijn er niet.

Het was dus een drukke, maar geslaagde week!

Groetjes!

Charlotte

Competenties waar ik aan werkte:

3. leerkracht als inhoudelijk expert

4. leerkracht als organisator

9. leerkracht als lid van een onderwijsgemeenschap

4. persoonlijke groei: 4.1 zelfstandig functioneren

4. persoonlijke groei: 4.2 samenwerken en netwerken

4. persoonlijke groei: 4.6 creativiteit tonen

26 maart

stageweek 4 & 5

Afgelopen 2 weken gaven we eens aan één stuk door stage. Geen Northbankbezoek, schilderdag of schoolbezoek. Ik werkte met mijn klas voornamelijk rond meetkunde en meten. Ze leerden een cirkel tekenen en benoemen en kunnen nu ook al met een kompas werken. Vorige week had ik een 'treasure hunt' georganiseerd in de school. Gewapend met een kompas, een één meter-lint en richtlijnen zochten de vier verschillende groepen hun schat. Ze maten ook al de omtrek van de school en het voetbalveld. Ik merkte dat het verschil tussen 1 m en 1 cm enorm moeilijk is voor hen. Vaak waren ze bezig over de lengte van de school die toch wel 24 centimeter is... Ook de maaltafels zitten een beetje ver. Ik start iedere morgen met een opfrissing van de maal- en deeltafels. Ze kunnen ze iedere keer iets vlotter!

Tussen mijn lessen door gebeurt er ook van alles. Deze week bereidden we allemaal de examens voor. Sebatu wil graag objectieve examens, dus maken wij naast het math's examen ook de examens voor science, English, reading en SES (geschiedenis, geografie en politiek van Gambia). We hebben nog een aantal plaatselijke taken zoals het herwerken van de wiskunde handleiding, het afwerken van de spelotheek en het maken van educatieve spelletjes voor snelle werkers. Daarnaast hielp ik Nickéla met het meten en wegen van de leerlingen van mijn klas. Zij gaf ook een aantal workshops aan verschillende klassen over conflicten en hoe de leerlingen die kunnen oplossen. Het woord 'conflict' kenden de leerlingen niet echt, maar het concept begrepen ze uiteindelijk wel. Uiteindelijk ging het wel om een aantal voorbeelden en oplossingen op papier te krijgen.

Vorige week donderdag hadden we de kans om een trouw mee te maken. De broer van Assi, de juf van het tweede kleuter, zou trouwen. We hadden een groot feest verwacht waar iedereen zou dansen en zingen. Toen we toekwamen waren de bruid en bruidegom er nog niet en stonden er stoelen in rijen opgesteld, alsof we naar een toneel zouden kijken. Op het podium stond de bruidstafel met heel veel versiering. We gingen zitten en wachtten ongeveer een anderhalf uur, toen de bruid eindelijk aankwam. Er werden heel wat foto's van haar en de bruidegom getrokken en ze moest iedereen een hand gaan geven. Op dat moment moesten wij eigenlijk al weg, aangezien wij de dag erna nog school hadden. We bedankten haar en excuseerden ons dat we niet konden blijven. We kregen wel nog eten en drinken mee naar huis.

Sinds deze week heb ook een 'nieuwe' leerlinge in mijn klas. Isatou ging vroeger naar The Swallow, maar was veranderd van school omdat The Swallow te ver was. Naar die school ging ze echt niet graag, dus beslisten haar ouders om haar terug naar The Swallow te sturen. Annette maakt hier een uitzondering, omdat zij een uitstekende leerling is! Ik merkte dat ook meteen in mijn lessen. Ze was meteen mee en werkt ook goed mee.

Tijdens de sportles waren de leerlingen vooral enthousiast tijdens het spel 'crocodile pool'. Ze moesten van de ene lijn naar de andere geraken, zonder de grond te raken. Hiervoor hadden ze 14 stoelen. Mijn doel was vooral hen te doen samen werken. Één keer moesten ze terugkeren, maar uiteindelijk is het hen gelukt! Ze hebben mij getoond dat ze kunnen samenwerken!

Vrijdag 24 maart ging in na de mikado in The Swallow met Anneleen en Nora (Nyodemakleuterschool) en Morgan naar Timbooktoo. Dat is een gezellige boekenwinkel dicht bij Serrekunda. We kochten elk een paar boekjes en dronken boven op het terras een theetje. 

In het weekend gaan we vaak met ons 7 weg. Vrijdagavond eten we meestal iets in meestal in de gezellige buurt van Senegambia. Dat is een meer toeristische straat waar vooral veel restaurantjes en bars zijn. Verderop zijn er ook hotels. We trakteren onszelf in het weekend graag eens op een ijsje of een milkshake in de Nederlandse pannenkoekenbar of in de Reosbar!

We gingen dit weekend ook uit in Senegambia. De uitgaansplaatsen zijn hier erg gezellig en de muziek zit meestal wel goed! Zondag rusten we voornamelijk uit aan het zwembad om weer helemaal klaar te zijn voor de komende lesweek!

Groetjes!

Charlotte

Competenties waar ik aan werkte:

1. leerkracht als  opvoeder

3. leerkracht als inhoudelijk expert

10. leerkracht als cultuurparticipant

4. persoonlijke groei: 4.1 zelfstandig functioneren

4. persoonlijke groei: 4.2 samenwerken en netwerken

13 maart

When you leave the Northbank, but the Northbank never leaves you.

Vul een subtitel in

Woensdag 8 maart vertrokken we met 5 naar Northbank. Lies, Morgan, Nickéla, Morgan en ik. Northbank is, zoals de naam al doet vermoeden, een regio aan de noordelijke kant van Gambia, over de Gambiarivier. We stonden woensdag om 5u 's morgens op. Om 6 uur vertrok ons busje richting de haven in Banjul. Samen met Pat, die ons begeleidde, stapten we rond 7u op de ferry. Nog eens drie kwartier later kwamen we aan in Barra, de haven in de Northbank. Daar kochten we waterflessen. Het dorpje waar wij verbleven is echter veel meer landinwaarts. In een pick-up werden we naar het dorp 'Bali Mandinka' vervoerd.

Daar werden we heel enthousiast onthaald. De vrouwen en kinderen speelden op djembés terwijl ze zongen en dansten. We werden geleid naar het centrum van het dorp. Daar werden we elk verdeeld bij een gastfamilie. Ik zou bij het gezin van Binta slapen. Elke moeder van het gezin ontving ons met een grote glimlach. We stelden ons voor met onze Gambiaanse naam, dat was voor hen gemakkelijker te onthouden. Daarna gingen we in groep alle huisjes van onze gastgezinnen bezoeken. We brachten onze rugzakken naar onze slaapkamers en installeerden ons. Mijn kamer had geen deur of gordijn, dus veel privacy was er niet op dat moment. Een tiental kinderen stond aan het deurgat te kijken hoe ik gerief uit mijn rugzak haalde. Één van hen was Adama, een meisje van ongeveer 4 jaar. Ze volgde me de bijna overal in het dorp, maar zei niets.

Ik kwam er al snel achter dat Binta geen Engels kan. Doorheen mijn kort verblijf ontdekte ik dat ze 'yes', 'no', 'thank you' en 'school' verstaat. Voor de rest spreekt ze enkel 'Mandinkaé. De meeste mannen en sommige kinderen kunnen wel Engels. Maar wanneer de mannen weg zijn en de kinderen naar school, moest ik vooral veel met gebarentaal werken.

Na geïnstalleerd te zijn, gingen we terug naar Joliens huisje. Zij verbleef bij het gezin van het dorpshoofd, maar had een apart huisje. Daar aten we samen de maaltijden die alle gastmoeders gekookt hadden. Het was heel lekker, maar veel te veel. De rest van de dag hebben we vooral gerust, want de warmte in de Northbank was enorm drukkend.

Aangezien we in de namiddag al laat hadden gegeten, kregen we ook vrij laat avondeten. Ikzelf had een kleine portie meegegeten van de 'cous' bij de familie, om te proeven. Ik wist dat Awa, het nichtje van Binta, nog eten voor mij apart aan het maken was. Awa was een leerkracht in het plaatselijke schooltje, dus zij kon ook Engels. Rond 21 uur kreeg ik mijn avondeten: sla met sardines en tappalappa (ja, dat eten we hier veel). Heel lekker, maar ook weer teveel. Ik legde haar uit dat ik het echt lekker vond, maar het onmogelijk allemaal kon opeten. 's Avonds zat ik nog bij het gezin en bij een andere vrouw die uit een ander gezin kwam. Die vrouw werd 'mama Loli' genoemd. Ze kon zelf niet goed spreken, zelf niet in haar eigen taal, dus was ze het gewend om alles uit te leggen met enorm veel gebaren. We hadden een uitgebreid 'gesprek' dat de nodige concentratie vroeg. Het was een hele ervaring om haar te verstaan en mezelf ook verstaanbaar uit te drukken zonder woorden, maar het lukte! Ik ging redelijk vroeg slapen, aangezien we die ochtend heel vroeg opgestaan waren.

Donderdagochtend kocht Binta tappalappe en thee voor mij. Ze smeerde een deel van die tappalappa met mayonaise en stukjes gekookte aardappel. Aangezien ze die aardappel speciaal voor mij gekookt had, wilde ik dat niet weigeren. Maar een warme maaltijd op nuchtere maag is iets dat ik echt niet gewend ben om te eten.

Rond 11u vertrokken we met ons 5 en Aisha, een meisje uit het gastgezin van Lies, naar de 'garden'. Dat is een stuk grond waar het hele dorp groenten op plant. De garden was meer dan een halfuur wandelen. Op zich geen probleem, maar de drukkende warmte maakte de wandeling enorm lastig. We hadden onze waterflessen mee en hielden zelf even pauze in de schaduw van een boom.

Het landschap onderweg en de garden zelf waren zeer mooi om te zien! Ruim geschat is de garden ongeveer 10 voetbalvelden groot. Er worden vooral uien gepland, maar ook tomaten, kool en sla. Ieder lapje grond dat je passeert zie je een waterput. Soms zijn ze nog in gebruik, soms is het een oude. Aan het einde van garden haalden we zelf ook eens water uit zo'n waterput en goten het over een droog stukje. Er waren voornamelijk vrouwen aan het werk in de garden. De meesten komen echter maar om 16/17u, omdat het dan afkoelt. Wij kwamen op een erg warm moment, de meeste vrouwen waren dus in het dorp aan het koken of kuisen.

Teruggekeerd van ons gardenbezoek hielden we even siësta. De kinderen kwamen ons dan ook een voor een halen om te komen eten in onze gastgezinnen. Bij mij stond er 'benechin' op het menu, gemaakt door mama Loli! Na de benechin begon Awa (de lerares) 'atire' te maken. Dat is een soort thee die onder vele Gambianen erg populair is. De thee word in een klein theekannetje gemaakt en uit kleine glaasjes gedronken. Er zit een enorme hoeveelheid aan suiker in, die vaak verslavend werkt. De thee wordt ook gemaakt in drie fases. De eerste fase is bitter (alhoewel ik die ook al vrij zoet vond), de tweede fase is zoet en bitter en de derde is de zoetste. Er wordt dus telkens meer suiker toegevoegd. Samen met Awa proefde ik van de drie theetjes. Hoe later het werd, hoe meer vrouwen weggingen naar de garden. Awa zelf ging al lang niet meer, aangezien zij 's morgens al gaat lesgeven in de school.

Rond 17u gingen we met het dorpshoofd naar de 'riverside'. We wandelden een klein halfuurtje, maar deze keer was het veel dragelijker aangezien het begon af te koelen. We wandelden (weeral) in een prachtig landschap met zoutige ondergrond en sprongen over kleine uitlopers. Uiteindelijk bereikten we de grote uitloper van de Gambiarivier. We bleven er een halfuur zitten om te genieten van het uitzicht en de rust.

Terug in het dorp ging ik avondeten bij mijn gastgezin. Er was cous gemaakt met een sausje. Ik at mee en ging dan bij de kinderen zitten, die een mini dansoptreden aan het opvoeren waren. Plotseling werd ik geroepen door Binta. Blijkbaar had ze nog avondeten voor mij apart voorzien, terwijl ik ervan uitging dat de cous mijn avondeten was... Awa had een aardappelslaatje gemaakt met sla erbij. Het was heel lekker, dus at ik een deel. Maar weer was er een enorme portie gemaakt, die ik niet volledig op kreeg.

Ik ging weer vroeger slapen dan de rest. Het verbaasde me ook dat de kinderen zolang op mochten blijven. Kleine Adama en de andere kinderen bleven vaak wakker tot 23/24 uur, terwijl ze dag erna om 8u30 op school moeten zijn.

Vrijdag, de laatste dag van ons verblijf, gingen we naar het plaatselijke schooltje van Bali Mandinka. We werden vriendelijk begroet door de directeur en kregen een rondleiding door de hele school. het schooltje heeft ook zijn eigen groentetuintje en fruitbomen. We hadden allemaal wat vooroordelen over het schooltje, maar na ons bezoek moesten we toch toegeven positief verrast te zijn. In elke klas was er een rijkelijke aanwezigheid van didactische platen, de klassen waren vrij groot en de leerlingen heel stil. Nickéla vroeg voorzichtig hoe ze tegenover het slaan van leerlingen staan. De directeur vertelde meteen dat dit helemaal niet toegestaan is.

Rond 13u kwam Pat terug. Op dat moment begon ook het lange gebed voor de dorpsbewoners. Op het pleintje staat een kleine moskee. Daarin en ervoor begonnen heel wat mannen en zelfs jongens te bidden. Na het gebed aten we nog het middagmaal bij onze families. Daarna namen we afscheid en vertrokken terug met de pick-up naar Barra, waar we weer de ferry namen richting Banjul.

Groetjes

Charlotte

Competenties waar ik aan werkte:

6. leerkracht als partner van ouders.

10. leerkracht als cultuurparticipant

2. interculturele competenties: 2.5 culturele kennis

2. interculturele competenties: 2.6 culturele relationele competentie

3. globaal engagement: 3.4 maatschappelijke betrokkenheid tonen

5 maart

green girls en mini-mama's

Vul een subtitel in

Deze week was een erg bewogen week. Maandag het eerste uur geef altijd wiskunde. Die les ging goed. Na de pauze staat er voor grade 5 PE (sport) gepland. Aangezien er geen leerkracht was voor grade 6 die dag, besloot ik beide klassen sportles te geven. Al snel werd duidelijk dat dat geen goed plan was. Het is misschien goed om te weten dat de leerlingen van zowel 5 als 6 in klas al enorm babbelachtig zij. Aangezien PE buiten doorgaat, wordt dat enkel versterkt. Ook goed om te weten is dat de leeftijdscategorie van deze twee klassen varieert van 10 tot 18 jaar. Op vlak van mentaliteit is er dus ook een verschil. De PE-les verliep dus helemaal niet zo rustig. Één spel hebben ze kunnen spelen. Tijdens de uitleg van het volgende spel werd het te luidruchtig, waarna mijn mentor besloot dat het welletjes was geweest. De leerlingen keerden terug naar klas en kregen gewoon les.

Dinsdag was het schilderdag. We hadden een dagje vrijstelling gekregen van onze lessen om de kasten in de store en de toekomstige spelotheek te schilderen. De kasten in de spelotheek kregen een blauwe laag, de kasten van de store een groene. Dankzij Ansou, een van de conciërges van The Swallow, hadden we verf en borstels. Hij hielp ons met starten en daarna gingen we de rest van de dag aan de slag. We schilderden met olieverf, dus was het goed dat we niet onze beste kleren aanhadden. Wel was er heel wat verf die hardnekkig op onze handen, armen en voeten bleef zitten. We kregen een bleekproduct die de verf er wat beter afkreeg, meer ook niet volledig. Vandaag (zondag) loop ik dus nog steeds rond met met lichtgroene plekjes op mijn nagels en voeten (Ja, ik was mezelf wel hoor!). Ansou vindt dit grappig en noemt ons daarom ook de 'green girls'.

Woensdag en donderdag gaven we gewoon onze lessen en tussendoor begonnen we met de store terug aan te vullen met het materiaal dat we vorige week hadden weggehaald. Alles begint netjes een plaatsje te krijgen. Ook de spelletjes en puzzels in de spelotheek beginnen geordend te liggen. Komende week maken we een inventaris van het materiaal en de spelletjes. Woensdag leerden we de leerkracht van Frans ook wat Nederlands. Aan het einde van de dag kon hij 'Ik zie je maandag!' zeggen.

Tijdens de teacher's meeting donderdagnamiddag was Els Salembier aanwezig. Zij is de oprichtster van de school. Tijdens de meeting kwam de cultuurverschillen in Gambia ter sprake. Dit vond ik heel interessant. Het gaat om de verschillende cultuurgroepen in Gambia. Daarin heb je Wolof, Mandinka, Fulani, Dyda, Serer, Serahule, Diola, Fula en Jola. Sinds de vorige president is er vaak onenigheid tussen deze groepen. Die onenigheid wordt doorgegeven op de kinderen. Soms is er zelfs in school een gevecht of woordwisseling tussen leerlingen met een verschillende afkomst. Dat wil het leerkrachtenteam wegwerken. De verschillen tussen deze groepen mogen geen ruzies veroorzaken. Ze willen dat alle Gambianen zich terug als één volk kunnen gedragen. Dit willen ze graag via workshops en gedrag in de klas aanpakken.

Vrijdag was de meest bewogen dag die de bewogen week afsloot. We vertrokken om 9u            's morgens met Morgan, Lies, Nickéla, Jolien en Els naar een andere kleuter- en basischool: the Alex nursery and lower basicschool. Het was een erg net schooltje. We kregen een rondleiding en uitleg van de enorm vriendelijke directeur! De school was opgesplitst in twee gebouwen: de kleuterafdeling en de basisschoolafdeling. In de kleuterklassen en grade 1 en 2 zitten vaak 60 leerlingen in één klas! Dit wegens plaatsgebrek. Nickéla, Jolien en ik bleven observeren in het lager, Lies en Morgan in het kleuter. Tijdens de uitleg van de onderdirecteur zag Nickéla dat er in grade 2 een kind werd geslagen. Toen Jolien en ik verder observeerden vroeg zij aan de directeur of slaan nog toegestaan was en hoe zij daarmee omgingen. De directeur vertelde haar dat dit bij wet verboden is en vroeg haar over welke leerkracht het ging.

Nickéla legde uit dat wij dit niet gewend zijn en dat men bij ons, maar ook in The Swallow daarvoor op staande voet ontslagen kan worden. Maar ze nuanceerde ook dat er ergens begrip is, aangezien het in hun cultuur ingebakken zit en de meeste er ook mee opgroeien. Wij zijn dit niet gewend, vandaar de geschrokken reactie.

Het slaan was ook meteen een verklaring voor ons waarom de leerlingen zo veel stiller waren dan in The Swallow. In dit schooltje weten de leerlingen dat ze slaag kunnen krijgen bij slecht gedrag. In The Swallow weten de leerlingen maar al te goed dat leerkracht dat helemaal niet mag. Dat is wat de kinderen zelf ook zo graag hebben aan de school: weten dat ze niet geslagen zullen worden. Maar dat zorgt ook vaak voor een omgekeerd effect: wanneer je je als leerkracht kwaad maakt of een preek geeft, lachen velen van hen je gewoon uit. Ze weten dat je hen niets mag doen, en sommige leerlingen kunnen daar nog niet op de correcte manier mee om.

Bij de terugkeer naar The Swallow rond 11u45, was de mikado al bijna gedaan.  De mikado eindigde met kleine optredens van de leerlingen van grade 6. Daarna mochten de leerlingen naar huis. Ik en grade 5 bleven in school, wij zouden samen een 'balanced diet' maken: benechin! Het concept 'samen' bleef echter niet lang in stand: de meisjes bereidden de kip, groenten en rijst als volleerde koks, de jongens maakten een soort melkthee en gingen voetballen en mijn mentor speelde een spelletje dammen met conciërge Ansou.

Mini-mama's. Dat is hoe ik alle meisjes van mijn klas stuk voor stuk zou omschrijven na die namiddag. Ik stond echt versteld van wat zij konden. Deze benechin was niet gewoon wat rijst en groenten koken en kip in de pan. De kip werd ontvet met de blote hand, gewassen en daarna gemarineerd met een gestampte groentenbrij die lijkt op pesto. De verschillende groenten werden zorgvuldig geschild en gesneden. De twaalfjarige Ya-Awa nam de leiding op zich en ontpopte zich volledig tot een volwassen kokkin. De meisjes hadden niets van begeleiding nodig. Alle ingrediënten lagen er en zij begonnen gewoon met koken. Ze vroegen geen raad aan de leerkracht en gingen er ook niet van uit dat die hen zou begeleiden. In België kunnen kinderen aan exact dezelfde leeftijd vaak nog geen aardappel schillen. Ik durf het gerust toegeven: deze meisjes kunnen stuk voor stuk 10 keer beter koken dan mij. Alhoewel ik me wel afvraag wat ze nu precies geleerd hebben, aangezien ze dit allemaal al konden.

Het contrast in klas is groot. De ijverigheid tijdens het koken was een enorm verschil met de medewerking tijdens gewone lessen. Je voelt dat vele leerlingen, dat zijn meestal jongens, schoolmoe worden. Leerlingen leren hier vanaf hun 5 jaar lezen, schrijven en rekenen, maar kunnen in het vijfde of zesde leerjaar hun tafels niet uit het hoofd. Ik heb leerlingen van 13/14 jaar in mijn klas, zij hebben vaak al verschillende klassen gedubbeld. Ik kan dus ergens wel begrijpen dat de zin om te leren vaak ver te zoeken is. Vandaar misschien ook hun luidruchtigheid in klas.

Na drie uur koken aten we samen benechin. Voor mij ook de eerste keer dat ik met mijn handen at. Na de heerlijke maaltijd werd er afgewassen. Tijdens de afwas was er een gevecht tussen twee leerlingen. Mijn mentor vertelde hen dat ze moesten stoppen met vechten. Dat deden ze niet en dus kwam ik tussen, samen met een andere leerling. Ik trok ze uit elkaar en nam de steen uit hun handen die ze naar elkaar wilden gooien. Ik probeerde met hen te praten en vroeg wat er gebeurd was. Engels is voor ons beiden geen moedertaal, dus een ruzie uitpraten is hier zo simpel niet. Toen de ene leerling weer een steen nam en ik die weer weg probeerde te nemen, riep mijn mentor mij. Hij zei dat ik hen moest laten. Daar ging ik op in, want ik kan niet aanzien dat leerlingen elkaar te lijf gaan, zeker niet met stenen. Daarop reageerde hij dat de jongen de steen wel niet zou gooien. Ik zou het mezelf gewoon niet kunnen vergeven dat de leerlingen met stenen naar elkaar gooien terwijl ik er gewoon op sta te kijken.

groetjes

Charlotte

Competenties waar ik aan werkte:

1. leerkracht als opvoeder: actualiteit

1. leekracht als opvoeder: zorgverbreding

10. leerkracht als cultuurparticipant

3. globaal engagement: 3.2 een eigen mening vormen over maatschappelijke en internationale onderwerpen

3. globaal engagement: 3.3 een eigen mening uiten over maatschappelijke en internationale onderwerpen